Na drie weken dan ook maar eens een update van de oorzaak van deze “ellende”. Ik zit inmiddels al weer aardig in het ritme. De baan is hartstikke leuk en de eerste weken was het betrekkelijk rustig, maar dat kwam wel goed uit omdat ik me nog door kasten vol met archieven moest worstelen. Ik heb een leuke set landen onder me waarvoor ik onze partners mag beheren. Dit betekent dat ik moet zorgen dat ze optimaal presteren, ze goed worden ingezet binnen alle onderdelen van Thales en waar nodig moeten nieuwe partners worden gevonden. Het meest noordelijke is Zuid Korea (toch nog 7 uur vliegen). Daarna is het allemaal iets dichter bij met Taiwan, Vietnam, Maleisie, Singapore, Brunei, Bangladesh, Nepal, Sri Lanka en last-but-not-least de Malediven. Helaas geen enorme groeimarkt voor ons maar moet er toch een keer op verkenning.
Mijn kantoor zit vlak naast Changi Airport. Handig als ik moet vliegen, maar met de auto is het ongeveer de maximale afstand die je in Singapore kunt afleggen (zo’n 20 km). Openbaar vervoer is hier perfect geregeld maar helaas niet in deze uithoek van het eiland dus ben ik nu nog aangewezen op auto en taxi. Gelukkig hebben we een auto gekregen van Thales, want dat is hier niet te betalen. Alleen al om te mogen rijden moet je eerst tienduizenden euros betalen en dan komt de aanschaf van een auto er nog bij. Vaste ritme is nu dus samen met Merle ’s ochtends de kinderen naar school brengen waarna Merle me afzet bij mijn werk. ’s Avonds even een taxi app-en die je binnen een minuut laat weten wat het nummerbord is en binnen hoeveel minuten deze er is. Erg handig en taxi’s zijn gelukkig één van de weinige dingen die hier goedkoper zijn dan in Nederland.
Qua auto zijn we al aan onze derde “lease” auto toe. We begonnen met een Mercedes S-klasse maar dat was een foutje en die kon ik na drie dagen al weer inleveren. Was maar goed ook want hier in Singapore is het typisch een auto voor rijke oude Chinezen. Ze kennen hier niet echt leas-auto’s, maar het is allemaal long-term rental. Door de enorme prijzen van auto’s betekent het dus dat je een tweedehands krijgt en hoe groter de auto hoe ouder. Onze tweede was een uitgeleefde Toyota Wish. Die was zo oud dan we tegen elkaar zeiden dat we er daar waarschijnlijk wel twee van kunnen krijgen. Inmiddels ook deze weer omgeruild en we rijden nu in een Hyundai Santa Fé. Niet de mooiste auto maar wel plek voor 7 personen en een prima rijdende V6. Mijn account manager bij het verhuurbedrijf blijft echter op zoek naar een Toyota Fortuner, alhoewel Merle het niet echt ziet zitten om deze in de krappe parkeerplaatsjes van Singapore te parkeren.
Voor de komende tijd is het doel om mijn motorrijbewijs te halen zodat ik met een motorscooter naar mijn werk kan. Dit is helaas niet gelukt in Nederland dus moet ik hier aan de slag. In Singapore is alles, maar dan ook alles geregeld. Er zijn dus maar drie rijscholen en die moeten allemaal hetzelfde programma volgen. Of je nu 18 bent of 43, of je al motorles hebt gehad of niet en of je je autorijbewijs hebt of niet, maakt allemaal niets uit. Iedereen moet gewoon de 8 theorielessen volgen en beginnen met 6 lessen op een door de overheid aangelegd en goedgekeurd circuit. Dan eerst een jaar op 200cc, dan een jaar op 400cc en in ons laatste jaar mag ik misschien iets groters. Gaat dus even tijd kosten, maar het lijkt me heerlijk om uiteindelijk in dit klimaat op mijn motorscooter rond te tuffen en omdat de maximale snelheid hier 90km/uur is maakt het niet zoveel uit als het maar een 200 cc is.
Thuiskomen is hier iedere avond nog een beetje vakantie. Als ik uit de taxi stap moet ik even de voetgangersbrug over en ga ik door de achterdeur ons complex binnen waarna ik tussen de palmbomen op ons terras kom. Snel mijn pak uit (jasje of stropdas heb ik hier nog niet aangehad) en een korte broek aan en mijn slippers. Even wat drinken met Merle op ons terrasje en ’s avonds lekker in de buitenlucht een boek lezen. We hebben inmiddels TV met zo’n 864 zenders, maar ik ben er nog niet aan toegekomen om deze aan te zetten.
Morgen voor het eerst op reis. ’s ochtends vroeg naar Bandung in Indonesië, ’s avonds van Bandung naar Kuala Lumpur en de volgende dag ’s avonds weer terug naar Singapore. Briljant, had me vroeger toch al snel een week en een flinke jetlag gekost. Indonesië valt niet onder mijn nieuwe baan, maar we hebben een officiële ceremonie bij een bedrijf waar ik de afgelopen jaren de samenwerking mee op heb gezet. Hartstikke leuk om dit op deze manier af te sluiten en daarna Indonesië voorlopig achter me te laten.
Nu weer hoogtijd om mijn koffer, nou ja handbagage, te pakken en dan met mijn boek en een lokaal biertje op de bank te ploffen.
